To adiantum sprzedawane jest też pod nazwą A. pedatum 'Japonicum'. Mnie ta odmiana wolno i słabo rosła, przez kilka lat nie wyrastała powyżej 20 cm, na szczęście w tym roku była już trochę wyższa, więc może uwierzę, że dorasta do literaturowych 30-40 cm. Charaktrystyczne dla niej są prześliczne młode listki, które mają dosć trudny do określenia kolor, dla mnie to łososiowy róż z brązowa nutą. W miarę dojrzewania listki zielenieją a łodyżki czernieją. Cenię adiantum za egzotyczną i delikatną urodę, wydają się być wrażliwe, ale nic mylnego. Świetnie znoszą nasze zimy i nie sparwiają zbyt wielkich problemów, wadą tej odmiany jest tylko powolny wzrost, a właściwie rozrost ;)
Doprawdy urody wielkiej, jakby stare złoto (?)
OdpowiedzUsuńTrudne do zdobycia, jeszcze nie widziałam w sprzedaży a chętnie wzięłabym ze dwa ;)
Chyba dlatego trudno, bo wolno rośnie i choruje po rozsadzeniu. W każdym razie u mnie podział skończył się porażką. Mateczny fragment kilka lat się zbierał, oddzielona sadzonka po trzech latach marnej wegetacji bez przyrostów padła. Boje się dzielić, może w przyszłym roku zacisnę zęby i znów spróbuję.
OdpowiedzUsuń